به راستی پدرها و مادرهای مهربان،چقدر برای حرف زدن با بچه هایمان وقت گذاشته ایم؟!
استاد امروز از اهمیت خانواده ای می گفتند،که مهم ترین بنا در اسلام است،خانواده ای
که دلسوزی هر کدام از پدر و مادر با دلسوزی هیچ کس در زندگی فرزند،برابر ی نمی کند.
خانواده ای که خدای بزرگ و مهربان ،بزرگترین وظیفه را که تربیت فرزندان است .
بر عهده ی آنهاگذاشته و این فرزندان باید در محیطی سرشار از محبت و آرامش
درس عشق را از والدین اشان بیاموزند و چه زیبا خدای بزرگ خانواده را در قرآن
مورد خطاب قرار داده می فرماید:
“قو اَنفُسَکُم وَ اَهلیکُم نارا"باید برای این فرزندان وقت گذاشت و به حرف هایشان گوش
فرا داد، چرا باید یک بچه ی چهار ساله، گوشی پدر را به گوشه ای پرت کند، تا به
او بفهماند که با او هم باید حرف بزند و به راستی چه قدر برای حرف زدن با
بچه ها وقت گذاشته ایم؟
سخنی که از روی محبت باشد و چقدر از این موبایل ها و برنامه ها سراغ دارید.
که بین پدرو فرزندی یا مادر و دختری فاصله می اندازد؟مواظب فاصله ها باشیم