امروز خانم رفیعی به حوزه  آمده بودند تا وظیفه ی ما طلبه ها را بار

دیگر یادآوری کنند و آن این که جای طلبه ها در مجالس ایام غدیر خیلی

خالی ست،از غربت مولا علی علیه السلام گفتند و از این که اگر فردای

قیامت از ما سوال شود: برای مولا چه کردیم چه جوابی به این سوال داریم

که بدهیم؟فرمودند:"اگر در ایران بخواهند فلج اطفالی را ریشه کن کنند،چقدر

صدا و سیما تبلیغ می کند،در تک تک خانه ها را می زنند،آمار می گیرند، واکسن

می زنند، یشگیری می کنند،اگر بخواهند بگویند با دست کثیف غذا نخورید،چقدر

کتاب می نویسند،عکس دست کثیف می کشند یک ضربدر بزرگ رویش می زنند.

اگر مادر ها خواستند به فرزندانشان بگویند:اگر ما نبودیم در خانه را باز نکنید.

کتاب ها نوشتند و فیلم بز بز قندی ها  ساختند، تا جسم بچه ها دزدیده نشود.

اما حالا دین بچه هایمان را دارند می دزدند و تو که طلبه ای چقدر توانسته ای

قصه ی خواب فرزندت را با هنرمندی از فضائل مولا امیر المومنین علیه السلام

بگویی؟فرزندت وقتی یک شعر کودکانه می خواند خیلی  خوشحال می شوی و

برایش کف می زنی تا به حال یک قصیده ،یک ترکیب بند یا  یک حدیث از مولا

علی علیه السلام آموخته که بلند تشویقش کنی و برایش کف بزنی.

همه ی این ها خوب است اما فرزندانمان را با عشق به مولا بزرگ کنیم و غربت

مولایمان را در یابیم.