استاد از ویژگی های مشترک انسان و حیوان می گفتند، ایشان فرمودند:

انسان می خورد،حیوان هم از خوردن لذت می برد،انسان آب می آشامد.

حیوان هم.

اگر انسان عقلش را منهای خود کند،از حیوان هم پست تر می شود و به

فرموده ی قرآن “اولئک بَل هُم اَضل” می شود،شیر که حیوانی درنده است

وقتی شکاری را می خورد،بقیه ی این شکار را برای حیوانات دیگر می گذارد.

اگر بشر قدرت فهم و درکش در زیر سایه دین قرار نگیرد،چنان حرص او را در بر

می گیرد که لاشه اش را هم به کسی نمی دهد و لذا در حادثه کربلا چون فهم

و درک درستی نداشتند،حب شهوت و مُلک ری آنها را فریفت.

سکه های زر وسیم یزید چشم طمعشان را کور کرد بود و چشم و گوش بسته

تسلیم شدند و صدای “هَل من ناصرٍ یَنصُرنی"سید الشهدا علیه السلام ا نشنیدند.

اقتباسی از سخنان سرکار خانم رفیعی استاد حوزه