از حجة الاسلام فرحزاد حفظه الله در برنامه ی سمت خدا سوال کرده

بودند، چکار کنیم که وقتی به ما اهانتی می شود ناراحت نشویم ؟

ایشان در پاسخ فرموده بودند:"کرامت ما با این اهانت ها از بین نمی رود .

ولی به نفس ما برمی خورد، پس اگر به ما حرفی می زنند و ما ناراحت

می شویم این نشان می دهد که ما خودخواهی داریم. اگر به دیگران

بگویند که زشت هستی، ما ناراحت نمی شویم ولی اگر به ما بگویند

که زشت هستی ما ناراحت می شویم، پس این به نفس ما بر می خورد.

عده ای هستند که کراماتی دارند ولی باید بخاطر خدا این حرفها را تحمل

کنند. کسی کراماتش از پیامبر صلی الله علیه و آله  بالاتر نیست.

عمربن عبدود در صورت حضرت علی علیه السلام آب دهان می اندازد و

فحش می دهد، امام نفسانیات ندارد که به ایشان بربخورد و همان موقع

او را نمی کشد،امام نگفت که من کرامت امامت دارم .

زیرا امام فقط رضایت خدا را در نظر می گیرد و می خواهد که کار در

آرامش کامل انجام بگیرد،بعضی ها فکر می کنند که شجاعت به این

است که ما قوی باشیم و کم نیاوریم و جواب همه را بدهیم، اتفاقا

این ها نشانه ی ضعف است ،اگرمن به شما حرفی بزنم و شما

سریع جواب بدهید ،این نشانه ی ضعف شماست ؛ولی اگر شما با

آرامش کامل جواب مرا بدهید ،یا از جواب دادن صرف نظرکنید و به من

محبت کنید، این علامت شجاعت و قدرت شماست،کسی که از کوره

در نمی رود و عصبانی نمی شود ، این نشانه ی کرامت اوست.

شجاعت این است که انسان بر هوای نفس غلبه کند، در مسائل

اخلاقی ،شجاعت یعنی اینکه تحمل انسان بالا برود؛روایت داریم :

هر کس که درحال مدارا از دنیا برود، شهید بحساب می آید.”

و خوشا به حال کسانی که سعه ی صدر را در همه ی کارها از

خدای بزرگ طلب می کنند.