“سفره ی غذا که آماده می شد،دستور می دادند تمام خدمتکاران

و غلامان،حاضر شوند؛حتی متصدیان اصطبل نیز سر سفره با ایشان

غذا می خوردند.

شب ها کمتر می خوابیدند؛بیشتر شب را بیدار می ماندند و بعضی از

شب ها را اصلا نمی خوابیدند.

زیاد روزه می گرفتند؛سه روز در هر ماه را حتما روزه می گرفتند، به مردم

زیاد احسان می کردند، به صورت پنهان به مردم صدقه می دادند و انفاق

می کردند، در شب های تاریک و ظلمانی بیشتر صدقه می دادند و انفاق

می کردند و اگر کس بگوید کسی رامثل امام رضا علیه السلام دیده است

باور نکنید.”

خدا کند هر چه می خوانیم و می نویسیم بتوانیم آن را سر لوحه ی زندگیمان

قرار دهیم.

منبع:یک قمقمه دریا،محمد هادی زاهدی،ص110

چقدر مهربانی بعضی از آدم ها برای همیشه در قلب انسان می ماند.

و پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آه و سلم جزءبهترین آنها ست.

امر هدایت مردم در جامعه آن قدر مهم و اساسی است که در باره ی

رسول مهربانی ها که خود اولین مبلغ دین اسلام بود، آمده است که”

پس از درگذشت خدیجه و ابوطالب،آزار و فشار قریش بر حضرت محمد

صلی الله علیه و آله بیشتر شد و امر دعوت و تبلیغ در مکه دشوار شد.

از سوی دیگر دعوت مردم به اسلام نباید تعطیل می شد، از این رو پیامبر

تصمیم گرفت به طائف سفر کند و مردم آن جا را به اسلام دعوت کند.”

نتیجه ی این سفر جزآزار و اذیت پیامبر چیزی در بر نداشت جز آن که

توانستند شخصی به نام عداس را به دین اسلام دعوت کنند و لذا آن قدر

هدایت کردن دیگران در هر زمینه ای و ارشاد قلوب مردمان از اهمیت

بر خوردار است که رسول مهربانی ها خطاب به مولا امیر المومنین

علی علیه السلام دارد که:

“یا علی،لاَن یَهدی اللهُ علی یَدَیک َ رَجُلاً خَیرٌ لَک َمِمّا طَلَعَت عَلَیه الشَّمس”

ای علی،اگر خداوند به دستان تو انسانی را هدایت کند،از آن چه خورشید

بر آن تابیده برای تو بهتر است.

خطیب ارجمند،محمد تقی فلسفی در ادامه ی این روایت می فرمایند:

“گویی رسول خدا می خواهد بفرماید اجر هدایت یک انسان، برای علی

علیه السلام بالاتر است از اجر حکومت عدل آن حضرت، در سراسر کره

زمین که مشرق و مغرب آفتاب است.”

یادمان نرود چه خون دلها برای هدایت ما خورده شد، و چه خون هایی

ریخته شد تا دین رسول مهربانی ها بماند.

شادی روح همه ی کسانی که در راه احیای ارزش ها تلاش کردند و جان

خود را هم فدا کردند صلوات .

اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

نه حُر یک شبه حُر شد نه شمر یک شبه شمر.

شمر هم خصوصیات خوب داشت، در جبهه ی جنگ

صفین جانباز شد،امیر المومنین علی علیه السلام را

یاری می کرد، نماز می خواند، خیلی بیشتر از بعضی

آدمها ،اما برایش یک چیز خیلی مهم بود،چیزی که در

روایات نهی شده مورد توجه شمربود، او به شکمش

خیلی توجه داشت، اصلا هوای نفسش را نمی توانست

کنترل کند و چه زیبا نویسنده کتاب “و لعن الله شمرا”

می نویسد:” شمر عبد البطن بود،نتوانست مساله ی

غذا را برای خود حل کند.”

و اگر کسی شکم پرست شد، البته که به فرموده ی

رسول مهربانی ها ،سنگدل می شود.

“البطانة تُقسی القَلب؛ شکم پرستی و شکمبارگی

سنگدلی می آورد.

منبع حدیث:کنز،ج3 ص 182/ نوشته ی : م . ی

هر کسی مشخصه ای دارد، چه آن کس که الگوی مثبت

است و همه او را با فلان صفت زیبا می شناسند، چه

کسی که آن قدر بد عمل کرده، که به محض شنیدن نامش

باز هم مردم به یاد فلان صفت زشتش می افتند، پس خیلی

مهم است که بدانیم آدم های خوب چگونه خوب شدندو خوب

ماندند ؟و چگونه عاقبت بخیری و نیک نامی را ضمیمه ی یک

عمر بندگی اشان کردند و آدم های بد چرا راه را اشتباه طی

کردند؟تا همیشه ی تاریخ نام شمر که به میان می آید،لعنت

می شود،مگر او انسان نبود اما ….موافقی ببینیم شمر چرا

شمر شد؟

چقدر سید الشهدا علیه السلام هنرمند بوده، به راستی کار

آسانی نبوده مدیریت بحران در کربلا،چقدر در حق یارانش دعا

می کند،چقدر برای هدایت دشمنان تلاش می کند، همه همّ و

غم حسین هدایت است، او دنبال یار گیری نیست و چه زیبا در کتاب

و لعن الله شمرا  آمده که:

“هنر امام حسین علیه السلام این است که عشق و نفرت را جمع

کرده،هدیه ی امام حسین علیه السلام همین {بغض مقدس}

است."چقدر کریم و بزرگوارند این خاندان.بر سید و سالار شهیدان صلوات

اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم / م . ی

اگر نیایش های شمر را برای شما بخوانند و به شما نگویند که

این ها مال شمر است،شما با آنها گریه می کنید و صد البته حال!

هیچ گاه گفته نمی شود که وقتی شمر دستش را به حلقه ی

خانه ی خدا می زد،چگونه با خدا زمزمه می کرد.شاید خسته شوید!

اما فضایل شمر بالاتر از این ها است:

شانزده بار با پای پیاده به سفر حج رفتن و آن حال عجیب در دعا ها

و مناجات ها را به سوابق قبلی اضافه کنید حال اگر جرأت دارید بگویید:

ولعن الله شمراً

… سخن از کسی که:در میدان جنگ صفین،تا شهادت پیش رفت و در

میدان جنگ کربلا ،حسین علیه السلام را تا شهادت پیش برد.

منبع:و لعن الله شمرا،سید علی اصغر علوی صص17-19