از آدم هایی که در اطراف ما هستند می شود، درسی بزرگ

گرفت تا در برنامه ریزی روزانه امان اندکی تامل کنیم و برنامه ای

هم بین ما و خدا  در طول شبانه روز تنظیم گردد.

مطلب زیبایی خواندم  که از زبان حجة الاسلام قرائتی حفظه الله

نقل شده،ایشان می فرمایند:“پزشکی در حالی که برای استفاده

از تلفن عمومی دنبال 2 ریالی می گشت، از دستفروشی که ظرفی

از دو ریالی جلویش بود،دو ریالی گرفت.

وقتی خواست به او پول بدهد،دستفروش امتناع کرد و از او نگرفت.

پزشک گفت:پس انگیزه ات از این کار چیست؟دستفروش گفت:من

برنامه ای بین خودم و خدا دارم که هر روز صبح مبلغی می دهم و

برای عابرین دو ریالی می گیرم، تا ذخیره ی آخرتم باشد.

پزشک از این خصلت خوشش آمد و خواست برای تشویق پول خوبی

به او بدهد،اما او قبول نکرد.

دستفروش پرسید:شما چکاره هستید؟گفت:پزشک هستم.گفت:تو

هم اگر می خواهی کاری انجام بدهی،هفته ای یک روز به خاطر خدا

مردم را رایگان ویزیت کن،پزشک تابلویی نصب کرد که شب های جمعه

ویزیت بیماران مجانی است.”

یادمان باشد این برنامه ی بین ما و خالق منان نفعی به حال خدا ندارد.

این ما هستیم که چون قطره ای  باید وصل به دریای رحمت خالق

هستی بخش شویم.

منبع خاطره:خاطرات (2) حجة الاسلام قرائتی،سید جواد بهشتی،چاپ

دوم،تهران:مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن 1383 صص 61_60