هر روز که از کوچه ی شهید موحدین می گذرم تا به جایی برسم که نامش

حوزه ست،خداوند را سپاس می گویم که روز دیگری توفیق داد؛ در فضای پُر از

معنویت حوزه نفس بکشم، گاهی با خودم می گویم چقدر بعضی چیزها با برکتند.

یک دیوار می شود برای خانه ای که مرتب در آن گناه می کنند و دیوار دیگری آن قدر

بر کت دارد که درحوزه ی علمیه ای چیده می شود تا طلبه ای به آن تکیه دهد و

خستگی اش بیرون  رود.

خدا کند بفهمیم کجای کاریم و از تمام لحظاتی که در خدمت اساتید بزرگوارمان

کسب علم می کنیم ،نهایت استفاده را ببریم.