ابن سکیت شاعر است.ادیب و نام آور است.در ضمن معلم دو فرزند متوکل عباسی نیز هست.

متوکلی که شرح سفّاکی ها و خشونت هایش، برای همیشه در تاریخ ثبت است.

او که لحظه ای دست از اذیت و آزار امام هادی علیه السلام و شیعیان راستین او بر نداشت.

او از ابن سکیت سوالی می پرسد.

می خواهد بداند در نظر این معلم مهربان ،امام حسن وامام حسین علیه السلام

برترند یادو فرزنداو؟

این شاعر و استاد شجاع می داند گفتن حقیقت او را به کشتن می دهد.

می داند اگر جوابی دهد که به مذاق متوکل خونریر عباسی خوش نیاید.

در کشتن او لحظه ای درنگ نمی کند.

اما او  بلافاصله و بدون ذرّه ای تردیددر جواب می گوید:

قنبر غلام امیرالمومنان علی علیه السلام از تو و دو فرزندت بهتر است!

 انگار این حرف تیری ست که به قلب متوکل عباسی فرو می رود.

برآشفته و خشمناک دستور می دهدکه زبان ابن سکیت را بیرون کشیده  و او را بکشند.

شاید او فکر می کند دیگر زبانی بر علیه او و خاندان ظلم و ستم به سخن در نمی آید.

اما زهی خیال باطل،براستی آنان که عاشقانه از مکتب اهل بیت علیهم السلام دفاع کردند.

جاودانه شدند و آنان که کینه ی مولا علی علیه السلام و فرزندانش را در دل داشتند.

هلاکت ابدی را برای خودفراهم کردند.

خدایا!ما را از پیروان راستین امامان معصوم علیهم السلام قرار بده .

و عاقبت امورمان را ختم بخیر  و سعادت بگردان/م .ی

منبع:اقتباسی از کتاب پیشوایان معصوم علیهم السلام،چاپ اول،قم:انتشارات در راه

حق،1381صص470_469