علامه محمد تقی جعفری رحمه الله علیه می گفتند:

عده ای از جامعه شناسان برتر دنیا در دانمارک جمع شده بودند.

تا پیرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند،موضوع این

بود: «ارزش واقعی انسان به چیست؟»

برای سنجش ارزش خیلی از موجودات، معیار خاصی داریم، مثلا

معیار ارزش طلا به وزن و عیار آن است،معیار ارزش بنزین به مقدار

و کیفیت آن است،معیار ارزش پول پشتوانه ی آن است،اما معیار

ارزش انسان ها در چیست؟

هر کدام از جامعه شناسان صحبت هایی داشتند و معیارهای خاصی

را ارائه دادند.

بعد وقتی نوبت به بنده رسید، گفتم : اگر می خواهید بدانید یک

انسان چقدر ارزش دارد،ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی

عشق می ورزد؟

کسی که عشقش یک آپارتمان دو طبقه است ،در واقع ارزشش به

مقدار همان آپارتمان است، کسی که عشقش ماشینش است، ارزشش

به همان میزان است.

اما کسی که عشقش خدای متعال است، ارزشش به اندازه ی خداست.

علامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم، وقتی جامعه-

شناسان صحبت های مرا شنیدند، برای چند دقیقه روی پای خود

ایستادند و کف زدند،وقتی تشویق آنها تمام شد من دوباره بلند شدم

و گفتم:

عزیزان! این کلام از من نبود. بلکه از شخصی به نام علی علیه السلام

است،آن حضرت در نهج البلاغه می فرمایند: «قِیمَهُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ»

ارزش هر انسانی به اندازه ی چیزی است که دوست می دارد».

وقتی این کلام را گفتم دوباره به نشانه ی احترام به وجود مقدس

امیرالمؤمنین علی علیه السلام از جا بلند شدند و چند بار نام آن

حضرت را بر زبان جاری کردند.

این مطلب زیبا رو دوست خوبم خانم زهرا مصطفوی فرد در سامانه آموزش

مجازی قرار داده بودند که از ایشان کمال تشکر را دارم.