زندگی علما برای هر کدام از ما که به نوعی به دنبال کامل شدن و الگوی

درست  در زندگی امان هستیم ،می تواند چراغ راهی باشد که تاریکی ها

و لغزش گا ه ها را به ما نشان دهد.

بزرگانی که درطول مدت عمر خود همیشه مراقب عملکردها و رفتارهای

خویش بودند و با خدای مهربان انسی عجیب داشتند و سعی می کردند در

هر بُرهه ای از زمان وظیفه ی خود را شناخته و به آن عمل کنند و در این میان

حتی ازچیزهایی که آنها را به هدف نزدیک کرده اند، غافل نیستند.

همان چشمی که از خوف معبود گریسته،همان دستی که گرهی از مشکلات

را باز نموده و … و چه زیبا آیت الله حق شناس رحمة الله علیه می فرمایند:

“من از اعضا و جوارح خود شرمنده ام که این همه به آنها زحمت دادم.”

معبودا!ما را جزءدوست داشتنی ترین بندگانت قرار ده.

منبع:اقتباسی از روزنامه ی افق حوزه،سال دوازدهم مهر1392