باید هر لحظه و هر دقیقه ،حدیث بندگی را برای دل تکرار کرد؛ تا اسیر وسوسه های

نفس درون و شیطان بیرون نگردد ،چرا که بزرگان ما با برنامه ی مشارطه ،مراقبه و محاسبه 

به نبرد با رزائل اخلاقی پرداختند، از شیخ جعفر مجتهدی رحمة الله علیه می نویسم.

او که در امتحان بندگی سر بلند بیرون آمد و نامش برای همیشه در یادها ماندگار شد.

جناب حاج فتحعلی تعریف کردند: یک روز آقای دکتر…نزد آقای مجتهدی آمده و گفت:

آقا جان یک باب مغازه دارم که آن را اجاره داده ام،اما موجر چند ماهی است که از پرداخت

اجاره ی آن خوداری کرده و می گوید استطاعت پرداخت مال الاجاره را ندارم.

اجازه می دهید علیه او اقدام کنم؟آقا سکوت کرده و حرفی نزدند،روز بعد که اقای دکتر

می خواست خدمت ایشان برسد به او اجازه ی ورود ندادند،و تا مدت یک هفته آقای

دکتر می آمد ولی آقا او را نمی پذیرفتند.وقتی علت آن را از ایشان سوال کردم، فرمودند:

بیست سال در بیابان ها رفته و خانه به دوش صحراها بودیم تا مبادا دل کسی را بشکنیم

و به کسی آزار برسانیم اکنون ایشان آمده است از ما جواز دل شکستن بگیرد.

خدایا !فردای قیامت  چگونه در دادگاه عدل الهی ات پاسخگوی اعمال بدم باشم؟

بار الها!با فضل و کَرَم بی پایانت با ما رفتار کن نَه با عدلت ای مهربانترین مهربان.

 منبع:شیخ جعفر مجتهدی،سوخته اهل بیت ،محمد علی قاسمی

تهران:لوح نگار1391 ص12