“این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست؟”

“این چه شمعی ست که عالم همه پروانه ی اوست؟”

راستی چه می کند با دلها مولا؟با کدام معادله دنیایی

می توان به راز این عشق پی برد؟

که ابن همه عاشق سختی راه را به جان می خرند تا

بروند و نامشان جزء عزاداردان اربعین ثبت شود و بر گردند؟

آخر برای چه این همه سختی به جان می خرند؟

آه من چه می فهمم؟!آری می روی تاخانه ی دلت را مصفا

کنی و برگردی،می روی تا گرد و غبار غفلت را با دیدن گنبد و

بارگاهش از دل بزدایی.

“آری بیابان هم که باشی حسین آبادت می کند درست مثل کربلا“

نوشته ی : م . ی