باز هم  در کلام عارفی بزرگ چون آیت الله حق شناس رحمة الله علیه تعمق

می کنم ،ایشان سوالی را مطرح می کنند که شاید سوال ذهن من و شما

هم باشد می فرمایند:“چرا من توان پریدن ندارم؟چون مانعی در کارم وجود

دارد،یکی از رفقا می گفت:از پروردگار درخواست کردم که موانع پریدن مرا

به من نشان بدهد ، زمانی نگذشت تا این که به یک شخصی بر خوردم که

واقعا بیدار کننده بود و مرا تحت کنترل خود قرار داد.”

فقط کافیست که انسان بخواهد سیم ارتباطی اش را وصل خدا کند،آن وقت

به فرموده ی آیت الله بهجت رحمة الله علیه در و دیوار معلم و راهنمای انسان

می شود،خدایا !لحظه ای ما را به حال خودمان وامگذار.آمین یا رب العالمین.

همیشه سفارش مدیریت محترم حوزه ی علمیه ی حضرت زینب سلام الله علیها

به طلبه ها این است که کتاب هایی که در رابطه ی با علما ست ،را مطالعه کنند.

چند روزی ست که مطالعه ی کتاب زیبای از ملک تا ملکوت از سخنرانی های

ارزشمند آیت الله حق شناس تهرانی رحمة الله علیه را شروع کرده ام و واقعا

می بینم چقدر زیبا در زندگی به آن چه می گفتند ،عامل بوده اند؛ چرا که سخن

کز دل بر آید ،لاجرم بر دل نشیند؛ایشان می فرمایند.

“میرزا حبیب الله خراسانی می گوید:

سالها در جهان زیستم من / ره نبردم که کیستم من.

یعنی خودم را درک نکرده ام،اگر بخواهی خودت را درک کنی؛باید روش دیگری

انتخاب بکنی،زبانت باید لال باشد،گوشت کر و چشمت کور.

زبان ،لال از غیر خدا،گوش کر از شنیدن غیبت ،اهانت و توهین و چشم هم کور

از دیدن غیر حق باشد،خدا رحمت کند آقا سید عبد الهادی را که گفت :

من هیچ بن هیچ بن هیچ …

چندین سال باید درب خانه ی پروردگار را بزنی، تا ان شاءالله در باز شود.

منبع:غلام حسن ،بخشی،از ملک تا ملکوت،قم:الهادی 1389 صص_38_37

این شب ها چقدر زیباست گوشه ای با خود خلوت کنم و اندکی تامل و تفکر

کنم که  چرا هنوز اندر خم یک کوچه ایستاده ام و به رشد و معنویت دست

نیافته ام؟ مگر قرار است چقدر دیگر روی این کره ی خاکی زندگی کنم؟

و اگر علت را از استاد اخلاق آیت الله حق شناس رحمة الله علیه هم جویا

شوم ،این گونه جواب می دهند،ایشان می فرمایند."شخصی عرض کرد:

یابن رسول الله!چرا ما به کلاس دوم و سوم نمی رسیم؟حضرت فرمودند:

برای این ست که کلاس اول به گفته ها عمل نکرده اید،ندانستن برنامه ی

کلاس دوم برای این است که به برنامه ی کلاس اول عمل نکرده اید.

خدایا ما را از عاملان به آن چه می آموزیم، قرار بده.آمین

استاد ما در باره ی مرحوم شیخ انصاری رحمة الله علیه می فرمود:

کلام شیخ،شیخ الکلام است،وقتی هنگام جان دادن به شیخ انصاری

رحمة الله علیه گفتند:«یا من یقبل الیسیر»؛ای خدایی که عمل کم را

هم می پذیرد،شیخ در جواب گفت:«این الیسیر»یعنی عمل کم هم

ندارم!یعنی باید عملت را هیچ بدانی،خودت را هم هیچ بدانی،یک

حالتی بین خوف و رجاءبرایت حاصل بشود  و صلاة توحیدی بخوانی.

معبود مهربانم! از این عبادات ناقص  و بدون توجه به تو پناه می بریم.

منبع :غلام حسن ،بخشی،از ملک تا ملکوت،قم:الهادی 1389ص44

و اگر کسی چون آیت الله حق شناس تهرانی  رحمة الله علیه به مقامات بالای

بندگی می رسد به خاطر مراقبه بر اعمال خویش است.ایشان می فرمایند:

استاد اخلاق بنده_که بسیار قوی بود_هر روز به من تذکر می داد که هر حرفی

شنیدی؛باید به من ارائه بدهی،تا درستی و نادرستی آن را به تو ارائه بدهم.

ایشان می گفت:در کنار این درس هایی که می خوانی،باید قدم اول را هم

بر داری،راستی ما تا قدم اول چقدر فاصله داریم؟!

صورتت را بر خاک بگذار،این طرف صورت،آن طرف صورت،شب ها بلند شو .

اقلاً سرت را روی فرش بگذار،پروردگار این حالت را دوست دارد.

خدایا !تو را به حق این شب های عزیز به ما رسم بندگی بیاموز.

منبع : غلام حسن،بخشی ،از ملک تا ملکوت،قم:الهادی 1389 ص57