کاش ما آدم ها با اندک مشکلی ناراحت نمی شدیم و شروع به جزع و فزع

نمی کردیم، البته این وصف حال کسانی ست ؛که هنوز خدای بزرگ را باور

نکرده اند و صبر را در زندگی سر مشق خود قرار نداده اند.

خانم نازی ،یکی از اساتید موفق حوزه روزی در سخنانشان فرمودند:انسانی

که صبر ندارد مثل کف روی آب است که مقاومت ندارد و با وزش باد به این

طرف و آن طرف می رود یا  مثل سنگی که وسط کوچه است و با پای هر

عابری به این طرف و آن طرف می افتد،اگر سنگی از کوه جدا بشود ریز ریز

می شود، حواسمان باشد اگر دست عنایت خدا از روی سرمان  برداشته

شود رها می شویم ،مثل همان سنگ.

خدایا ما را لحظه ای به حال خودمان وا مگذار. آمین یا رب العالمین

شخصی نزد امام صادق علیه السلام  آمد و عرضه داشت:خداوند در قرآن فرموده :

«اُدُعونی اَستَجِب لَکُم» پس چرا گاهی دعایمان مستجاب نمی شود؟!

امام علیه السلام فرمودند:به ده علت دل انسان می میرد 1:خدا را شناخته

اماحق بندگی اش را به جا نمی آورید.2:قرآن را قرائت می کنید اما به آن عمل

نمی کنید.3:ادعای دوستی با رسول خدا را  دارید، اما با فرزندانش دشمنی

دارید.4:ادعای دشمنی با شیطان را دارید ،اما در عمل با او موافق هستید.

5:از آتش بیم دارید، اما بدن هایتان را در آن می افکنید.6:خود را دوستدار بهشت

می دانید، اما کاری نمی کنید.7:با اشتغال به عیوب دیگران، از عیوب خود غافلید.

8:ادعای دشمنی با دنیا را دارید، اما علناً آن را دوست دارید.9:به مرگ اقرار دارید

اما آماده نیستید.10:مرده های خود را دفن می کنید اما عبرت نمی گیرئید.

و این ها قسمتی از سخنرانی ارزشمند سرکار خانم محقق بود که از قم به

حوزه ی علمیه حضرت زینب سلام الله علیها در یزد دعوت شده بودند،واقعا

جلسات آن دو روز استاد خیلی پُر بار بود.